การเดินทางของฉัน my temple trip

                     หลังจากที่บันทึกภาพวัดใน อ.เมือง เสร็จแล้ว(เกือบเสร็จค้างอีกประมาณไม่เกิน 5 วัด) ฉันก็คิดว่าน่าจะวางแปลนการเดินทางไปบันทึกภาพวัดอื่นๆ ซึ่งแนวคิดการดำเนินการโดยไม่มีผู้ช่วยเหลือนั้นเป็นเรื่องยุ่งยากและดูจะ ไม่เหมาะสมถ้าไปบันทึกภาพโดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าอาวาสวัดก่อน อีกทั้งทางวัดเองก็ไม่ได้เตรียมตัว ไม่ได้เตรียมข้อมูลที่จะให้สัมภาษณ์ การติดต่อวัดหลายวัดในครั้งเดียวคงจะทำไม่ได้ ข้าพเจ้าจึงคิดว่าน่าจะติดต่อผ่านทางเจ้าคณะตำบลเพื่อขอความช่วยเหลือในการ ติดต่อวัดในสังกัดว่าจะมีการขออนุญาตเข้าไปบันทึกภาพและเรื่องราวของวัดใน สังกัด  ข้าพเจ้าจึงมีแนวคิดว่าควรจะเริ่มจากวัดที่มีระบบการจัดการที่ดีสามารถ ติดต่อได้ จึงพบว่าวัดในอ.สันทรายมีเว็บไซต์คณะสงฆ์ด้วยอีกทั้งเคยไปสัมภาษณ์วัดแม่ หยวกทราบว่าอ.สันทรายมีวัดดินซึ่งข้าพเจ้าไม่เคยเห็นและน่าสนใจมาก จึงคิดว่าน่าจะเริ่มจากอ.สันทรายเป็นอ.ทีี่สองรองจากวัดในอ.เมืองที่เกือบ เสร็จแล้ว(วัดในอ.เมืองอาจะไปเก็บภาพหลังจากทำงานหรือก่อนทำงานได้เพราะว่า ข้าพเจ้าต้องเดินทางเข้ามาทำงานในเมืองอีกแล้ว

            วันหยุดนี้ต้องไปวัดที่มีเจ้าคณะตำบลสันทรายเพื่อติดต่อ วันนี้จะทำโปรแกรมว่าแต่ละตำบลต้องติดต่อเจ้าคณะตำบลที่วัดใหน
      

อาิทิตย์ที่ 29.10.54

         วันนี้ไปพบเจ้าอาวาสวัดสันทราย ซึ่งเป็นเจ้าคณะอำเภอสันทราย ข้าพเจ้าเข้าไปขออนุญาตบันทึกภาพวัดในสังกัดอ.สันทราย ทราบมาจากท่านว่า ท่านแนะนำให้ไปปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดเพื่อให้ได้รับหนังสืออนุญาตอย่างเป็นทางการจากเจ้าคณะจังหวัด 

อาทิตย์ที่ 5.11.54

           วันนี้ประมาณ เก้าโมงเกือบ10 โมง ได้สนทนาและแจ้ิงแนวทางกับเจ้าคณะจังหวัดเชียงใหม่ คุยไปได้สักพักท่านก็จะให้ไปคุยกับเลขาฯ ของท่านแทน ข้าพเจ้าสนทนากับท่านต่อสักพักก็มีโยมมาถวายสังฆทาน ข้าพเจ้าจึงลากลับ  

            การพูดคุยได้ความว่า ท่านคงจะเห็นเป็นเรื่องใหญ่เกินไป และหากไม่มีผู้สานต่องานด้านนี้ก็จะไม่มีผู้บันทึกต่อจากข้าพเจ้า จึงแนะนำให้ไปยังที่ที่มีคนที่จะดำเนินการต่อจากข้าพเจ้าได้ เช่น มหาวิทยาลัยมหาจุฬาฯ เป็นต้น และแนะนำให้มีคนจากส่วนราชการต่างๆ เข้าร่วมด้วย เพื่อที่จะได้มีที่เก็บสิ่งที่ข้าพเจ้าบันทึกไว้ เอาเป็นว่าข้าพเจ้าจะลองทำหนังสือไปส่วนราชการต่างๆ แล้วดูว่าจะมีหน่วยงานใหนให้ความร่วมมือและเห็นด้วยกับแนวทางของข้าพเจ้าบ้าง หากไม่มีผู้ใด ข้าพเจ้าก็จะเพียรทำสิ่งนี้ผู้เดียวต่อไป คิดเสียว่า ทำความดี ไม่ต้องมีใครเห็น เมื่อทุกคนเห็นความสำคัญและไม่มีผู้ใดตั้งใจจะทำ คือเห็นแต่ไม่ทำ ก็คงต้องปล่อยมันไป แค่พยายามอย่างเต็มที่เท่านั้น